Ποιήματα με κοινό θέμα την Κυριακή.

Ναζίμ ΧΙΚΜΕΤ, «ΚΥΡΙΑΚΗ»

Σήμερα είναι Κυριακή

Για πρώτη φορά με άφησαν σήμερα και βγήκα στη λιακάδα

Δε μου ‘τυχε ποτέ σε όλη τη ζωή μου

Να μείνω έτσι ακίνητος κοιτάζοντας ψηλά τον ουρανό

Και ν’ απορώ που είναι τόσο μακριά μου

Τόσο γαλάζιος, τόσο απέραντος

Έκατσα κατάχαμα γεμάτος σεβασμό

Κι ακούμπησα την πλάτη στον ασβεστωμένο τοίχο.

Και τούτη τη στιγμή δε μπαίνει ζήτημα

Να ριχτώ στα κύματα, μήτε μς νοιάζουν οι αγώνες

Μήτε που σκέφτομαι καθόλου τη λευτεριά και τη γυναίκα.

Η γη, ο ήλιος, κι εγώ μέσα στον ήλιο ευτυχισμένος.

Ἡ δύσκολη Κυριακή
Μίλτος Σαχτούρης

Ἀπ᾿ τὸ πρωὶ κοιτάζω πρὸς τ᾿ ἀπάνω ἕνα πουλὶ καλύτερο
ἀπ᾿ τὸ πρωὶ χαίρομαι ἕνα φίδι τυλιγμένο στὸ λαιμό μου

Σπασμένα φλυτζάνια στὰ χαλιὰ
πορφυρὰ λουλούδια τὰ μάγουλα τῆς μάντισσας
ὅταν ἀνασηκώνει τῆς μοίρας τὸ φουστάνι
κάτι θὰ φυτρώσει ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ χαρά
ἕνα νέο δέντρο χωρὶς ἀνθοὺς
ἢ ἕνα ἁγνὸ νέο βλέφαρο
ἢ ἕνας λατρεμένος λόγος
ποῦ νὰ μὴ φίλησε στὸ στόμα τὴ λησμονιά

Ἔξω ἀλαλάζουν οἱ καμπάνες
ἔξω μὲ περιμένουν ἀφάνταστοι φίλοι
σηκώσανε ψηλὰ στριφογυρίζουνε μιὰ χαραυγὴ
τί κούραση τί κούραση
κίτρινο φόρεμα -κεντημένος ἕνας ἀετός-
πράσινος παπαγάλος -κλείνω τὰ μάτια- κράζει
πάντα πάντα πάντα
ἡ ὀρχήστρα παίζει κίβδηλους σκοποὺς
τί μάτια παθιασμένα τί γυναῖκες
τί ἔρωτες τί φωνὲς τί ἔρωτες
φίλε ἀγάπη αἷμα φίλε
φίλε δῶσ᾿ μου τὸ χέρι σου τί κρύο

Ἤτανε παγωνιὰ
δὲν ξέρω πιὰ τὴν ὥρα ποὺ πέθαναν ὅλοι
κι ἔμεινα μ᾿ ἕναν ἀκρωτηριασμένο φίλο
καὶ μ᾿ ἕνα ματωμένο κλαδάκι συντροφιὰ

Μανόλης Αναγνωστάκης
Χειμώνας 1942

Ξημέρωσεν ὁ δείχτης πάλι Κυριακή.

Ἑφτὰ μέρες
Ἡ μιὰ πάνω ἀπ᾿ τὴν ἄλλη
Δεμένες
Ὁλόιδιες
Σὰ χάντρες κατάμαυρες
Κόμπο λογιῶν του Σεμιναρίου.

Μιά, τέσσερις, πενηνταδυό.
Ἕξι μέρες ὅλες γιὰ μία
Ἕξι μέρες ἀναμονὴ
Ἕξι μέρες σκέψη
Γιὰ μία μέρα
Μόνο γιὰ μία μέρα
Μόνο γιὰ μίαν ὥρα
Ἀπόγευμα κι ἥλιος.

Ὧρες
Ταυτισμένες
Χωρὶς συνείδηση
Προσπαθώντας μία λάμψη
Σὲ φόντο σελίδων
Μὲ πένθιμο χρῶμα

Μιὰ μέρα ἀμφίβολης χαρᾶς
Ἴσως μόνο μίαν ὥρα
Λίγες στιγμὲς
Τὸ βράδυ ἀρχίζει πάλι ἡ ἀναμονὴ
Πάλι μίαν ἑβδομάδα, τέσσερις, πενηνταδυό

Σήμερα βρέχει ἀπ᾿ τὸ πρωί.
Ἕνα κίτρινο χιονόνερο.

Κική ΔΗΜΟΥΛΑ, «Κυριακή απόγευμα»

Πολλές φορές σε ζήτησα το απόγευμα:

Όταν με βρήκε πίσω απ’ το παράθυρο

να προφητεύω τις συνεχείς σιωπές σου.

Όταν μια βίαιη σκηνή εκτυλίχτηκε

σ’ εμένα ανάμεσα και στο τετελεσμένο.

Όταν προχώρησα στο ιπλανό δωμάτιο

κι αυτό το εκάλεσα «φυγή».

Κι άλλες επίμονες φορές σε φώναξε

μεσ’ από έξι λαϊκά τραγούδια

για πιάνο και για δύσκολο απόγευμα.

Κι ακόμα τρεις θρηνητικές μορφές

όταν τα θέματα σουρούπωναν

κι ονόμασα τα μάτια σου

«καθημερινά απογεύματα»

κι όλον εσένα Κυριακή

που είναι μπάντα δύσκολη.

Κυριακή, η πρώτη ημέρα της εβδομάδας, ενώ σπανιότερα αναφέρεται ως έβδομη ημέρα της εβδομάδας, με πρώτη τη Δευτέρα.

Για την Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι η μέρα του Κυρίου και εκεί οφείλει την ονομασία της. Η Κυριακή είναι, για τους περισσότερους εργαζόμενους η μέρα της εβδομαδιαίας αργίας, εντούτοις αρκετές κατηγορίες εργαζόμενων εργάζονται και την Κυριακή.

Στα Αγγλικά σημαίνει η μέρα του Ήλιου (Sunday).